[ italik ]
İnsanlarda artık güven kalmadı,
Çıkmıyorum canlar evden dışarı,
Umutlar tükendi hayal kalmadı,
Gezmiyorum artık büyük şehirde.



Kuru yaprak gibi bak susuz kaldım,
Dostlara güvendim canımdan oldum,
Küstüm eşe dosta kızdım kırıldım,
Korkuyorum canlar gece gündüzde.



Herşeyi severdim dosta koşardım,
Bir muhtaç gördüysem hemen coşardım,
Sonunda görün bak bende muhtacım,
Arıyorum canlar bakıp albüme.



Tek kuruş kalmadı artık cebimde,
Ne bir ilaç var ne üzüm heybemde,
Ne yapar ne yerim büyük bilmece,
Koymuyorum canlar bir şey mideme.



Dostun akrabanın bana hıncı ne,
Selam yok sabah yok bunca acı ne,
Sonu kabir ise bunca sancı ne,
Ağlıyorum canlar sessiz hanemde.



Vefasız hatunmuş yollarda koydu,
Evlatlar hayırsız ayırdı yolu,
Söyleyin erenler hangimiz doğru,
Yanıyorum canlar susuz çeşmede.



İlahi kuraldır her gelen ölür,
Tazecik bedenler gün gelir solur,
En nihayet can bedenden ayrılır,
Kalıyorum canlar sanki kabirde.



Hüdayi canlarım bende giderim,
Allah Resul medet yola düşerim,
Çürüyüp bir toprak olur bedenim,
Bakıyorum canlar ordan sizlere.

26.03.2019//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN