hayatın
zamansız rastlantıları
tekrarlanır gibi geldiler
soluk soluğa harfler
unutulan cümleler
kapatılan kapılar
daralan günler
her yer
her seferinde değişiyor
beni benden başkası yapıyor
dilsiz oluyorum
gözlerim , hem sözlerim
hiçbir dile çevrilmez
hüznüm
bin pişmanlığıyla
hayal kırıklığı
beni her ne vurmuşsa
yufka yüreğim bileylendi
mağrur durdum
sükut orucu tuttum
sustum
tenhalara koştum
kendini arayan biri oldum
bir sarmaşık gibi
acılarla sarıldım
yılgınlıklarım vardı
kar yağdı
bahar açtı
yaz bitti
güz geldi
saklı hançerim
bağışlamasız duygularım
tozlu yerlerinden
çıkıp geldiler
iyilik ağırlıklı beni
geçemediler
ruhumun tüm sessizliği
süzülmüş acılardan
gülümsemem sınırlı
hırçınlığımı
görünmez kelepçeler tutuyor
deniz kokulu şehir
iyi ki beni seviyor
bir seher vakti
ilahi nağmeleri
sorgusuz dinledim
silip attı
içimdeki tedirginlikleri
yorgun ruhumu
dinlendiren istanbul’u
yasını tutuğum
kayıp yıllarımı
kendimi gördüğüm
sarı saçlarımı
boşluğa açılan
salıncak merakımı
uçurtma uçurmak
sevdamı
gülünce unuttuğum
acılarımı
bir vazoda saklıyorum
ömrümün tik taklarında
bir yalnızlık şarkısı
dinliyorum ..

19.02.2019
Mustafa KAYA