Sözcükler abartıydı belki yanılgının
Bir adım ötesi
İçimdeki şiir dağlar
Ve geçit vermeyen s/ağırlar.

İçimdeki iklimdi aşkın emsali bir tutsaklık:
Anmakla adını mükellef olduğum
Sisin ızbandut neşesi
Ne de olsa sarmıştı kollarıyla herkesi.
Bir hıçkırıkla bağlandığım nicesi:
Yoldan çıkmayan duygular mıydı da
Esaretin alfabesi hep tek hece?
Tek gece yetmedi de oysa
Yetmeyecekti her fısıltıyı haykırmama.

İzahı yoktu:
Ne güneşin tutulduğu
Ne ay’ın serzenişine isyan
Eden tutuklu doğamdı
Tutturduğum sevgiyi ötekileştiren lehçesi
Adı insandı sözüm ona:
İnsanca sevdiğim, yürek verdiğim
Lal suretler belki haris kimisi.

Varsın es geçsin şahikanın öteberisi
İklim doğuran bir Tanrı
Sanrı yüklü doğamızda
Süre gelen kayıtsızlığımız
İzleklerin ruhuna gönderme yaptığımız
Sanılarda aşka beyitler sunun
Devingen yel değirmeni:
Öğütüldüğüm ama asla
Övünmediğim.

Sevip de sarnıcına gizlendiğim kuyusu aşkın.
Derdest varlığım:
Hicabın karesi
Belki hiçliğin de garantisi
Minvalinde s/alındığım yalın kelam.

Reçetemi yazandı Tanrı
Azansa isyan yüklü münafık
Kör yetilerinde kendince evrenin
Sunumu hangi maruzatsa
Benlik deyip bizlik duygulardan ırak
Oysaki tecelli eden değil miydi?
Manifestosu sözcüklerin:
Kalıbını b/asan sergüzeşt hüzünler:
Ayıp değildi üstelik gözyaşı
Genelde inancın doğasından yüreğe uzanan.

Göğün retinasında kocaman bir yırtık
Tanrının gazabına müteşekkir
Selamın güftesinde hazan;
Mevsimin bestesini çalan şimdiden
Mart’ın ayyuka çıkan coşkusu:
Bahara giden yolda
Sevgiyi eken olsa da hüsran
Kanatlarımdan süzülen yaşı
Silecek içimdeki devasa hüviyeti
İnancın uzamında
Hala sevgiden yana çalan şarkıları.

Hece hece çalan bir kazanım
Huda’nın tanıklığında
Aymaz bir acı
Mazlumdan doğan ışığı
Soluyan ruhunda
Güncesi sadece ömrün kalan beyitlerinde
Gölgelerden uzak semavi bir coşku
Sınırsız özlemin de yankısı
Yalın ayak tüm haykırış
Cezbeden varlığı izafi bir yalnızlık
Dünde kalan.