Kestiğin sözlerin yarası, bende kaldı
Kimsenin duymadığı bir ses, dudaklarımda
Kimsenin anlamadığı kesik bir mana

Hayatımın sensiz yanı; nemli sandık
İçinde yüzün, sesin, kokun yan yana
Sımsıcak bir hatıra bekliyor, başını hala...

Kelimeyken cümleye dönüşüyor, yokluğun
Geceleri üstümü açıyor, soğuk biraz daha
Kalkıp yanıma uzanıyorum, sokulurcasına

Ana kapıldığım vakitler, rastlantı renginde
Suyla oynuyorum ateşle her defasında, ruhum
Güneşin sayıklamasında kırmızıdan siyaha!

Ayak sesleri içimin sokaklarında, yankılar
Kalabalıklar arasında elimi bırakan ruhum
Yabancı bir ülkede gibi tenimde, bir başına

İçimde birilerinin gezinmesi, ne değiştiriyor
Sen orada hep bir pi sabitliğinde, derin
Kök salıp derime karışıyor sonra kana

Özlemin taşa sarılı bir tehdit,gözlerime giriyor
apansız teslim alıyor beni, bağlıyor ellerimi
Korkuyorum ben, esir düşmekten bana

Korkuyorum başka kadehlerde, erimekten,
korkmak işe yaramıyor, valla bak
Her şey varıyor olacak olana

Her şey kalem oluyor, seni yazan
Yazıyorum durmadan, seni yazıyorum
Sensizlik çıkıyor kağıda, ortaya

Olsun, olmalı, oldu çoktan
Sen varsın diye içinde, ben
Sensizliği bile seviyorum, aşkla

Yine de bakıyorum

Senden kalan bu kekremsi, cümleler
Ne değiştiriyor
Hikayeyi şiir yapmaktan başka