.. ki Beydağları’nda kar da üşürken
zemheri gibi inerken akşam
madem gidiyorsun gülüşlerini de götür benden




omuzlarımda yılkılık kokusu
kanatları kısık çığlıklarımın
meğer türküleri ne çok severmişim
kıvrıla kıvrıla yollar
dağlara giderken
sümbül kokusu gibi adın geçiyor içimden
dağ çiçekleri açıyor yüreğim
ama sen de madem gidiyorsun
meçhullerini de götür benden





yaksa yaksa
şiirlerin dili yakardı beni
şimdi paslanan sevda kokacak kelimelerim
kırılacak ince sızılarım
bitecek dağları boyadığım mürekkebim
ağır bir ağıt kapanacak üstüme


kaç kere düştün fırtınasız ellerimden
kaçta kaçı kaldı alın yazımın
yeminlerini boza boza
sen de gidiyorsun madem
adımı koy bir kelebeğin kanadına
iki dudağın arasına sıkışsın yüreğim
yaktığın ateşi de üfle git benden













17.02.2019/Antalya
Sıtkı Özkaya