[ italik ]
Sen gidince yeşilin özünü serdim
Buz tuttu tüm kalabalık sözler
Sana olan bağlılığıma güldüler
Aşka diz çöktüm oysa bilmediler .!

Sen gidince öldüremedim sevgimi
Aşka aşık olmayan ne bilsin bizi
Gelenler gider buda biter dediler
Kalbimin zindanında Yusuf oldum bilmediler.!

Ben aşk oduyla yanmışım Yunus dergahında
Düşlerime yıldızlar kaydı rüyana tutunduğumda
Aynalarda yüzümü yitirdim attım kendimi ummana
Gözlerinin yağmurunda Musa’ydım bilmediler.!

Andıkça seni daraldı gögsüm..! Susmadılar
Islak gölgelerden geldiğini görmediler
Anlaşılmazlığın karanlığında kaldım tek başıma
Daralan gögsümde aşka kurban İsa’ydım bilmediler.!

Sevda izinde yarin gözlerini çizdim güneşlere
Örselense de beklentim günler vazgeçse de senden
Rüzgarın eteklerine tutundum kaldım tek başıma
Prangalı hüzün dağlarında Ferhat oldum bilmediler.!

Sessizliğin sesi devriye geziyor kulaklarımda
Buz tutmuş meğerse gittikçe kendime dönüyor bu yol
Gönlümü açtım uçsuz bucaksız vuslatın gül bahçesine
Duy sesimi sitemim sana yolum yolundur ey kader.!

Genzimi yaksa da mazinin tok sesi
Güneş batımında işgal eder gözlerimi
Karanlığı yırtar bozar ayrılığı gelişin
Rüyamda olsan yeminlendim bu aşka bilmediler.!

NURTEN TARIM