[ italik ]









♥

aşktı belki,
tanıştığım tüm acıların pekmezsiz adı
belki de,
kıvamında bir acıydı
tadına varamadığım aşkın en bitter tadı...



adımlarım
bedenime sığlaştıkça
ayağım takılırdı bir acıya
ve her seferinde yine aşka,
yine yokluğunun üzerine düşerdim tepe taklak



yerli yersiz korkularım,
dağılmaya meyilsiz
bulutlarım olurdu gözlerimde
dikiş tutturamamış bir terzi yamağıyımdır
kim bilir belki de



hatta öyleyim

ve içimdeki adam içimdeki çocuğu uyandırmadan hep der,

“adam gibi sevemiyorsan ve gidemiyorsan

ustalaşacaksın zamanla acıyı yama yapmakta aşka”

evet haklı ama ya ustalaşmak istemiyorsam dediğim an ise,

“o zaman adam gibi seveceksin” der ve ilave eder

“e hadi o zaman ne duruyoruz, yürü o zaman neyi bekliyoruz”

diyecek ve okşarcasına tuttuğun gibi saçlarından önüne katacaksın aşkı evlat

ve inan o da diyecektir illa ki,

“e hadi o zaman sarıl bana, sıkı tutun yollarıma öyle gidelim”

en alasından sarılacaksın elbet,

sarılacaksın b/elinden ve sesinin en bariton telinden

“deli deli sevişelim, sevişmekten ölüp bitelim”

diye kükreyecek ve titreyeceksin tüm erimişliğinle aşka


♥


evet aşktı belki,
tanıştığım tüm acıların katmersiz adı
belki de kıvamında bir acıydı
mevsimine hasatsız üzümlerin
en bordo tadı



gün gelecek
biraz kül, biraz duman
çok ça aşk birazdan daha az da figan olacağım
ama illa ki rüzgar olacağım bre rüzgar
k/özümde yeniden alevlenmeye



gece olup
aşka sarılacak
ırmaklarında boğulup
güneş gibi kıvamında karılacak
ve yeniden doğacağım aşka…


♥


ve sen aşk,

“e hadi gir ruhuma sar beni, çal fikrimi deli et beni

fırtınalar kopar içimde unuttur bana kendimi”

evet unuttursana bana kendimi,

sokul nefsime ve nefesime uyuştur/sana tapan bedenimi…




e hadi…


♥♥





ilhanaşıcıocakikibinondokuz[ /italik ]