Önce sen, sonra ben




bir serçenin kırılmış kanatları
iki yana düşen ellerim...

gülümserken
yaşanmamış bir masalın özlemini
yüzüne
bölüşmek istedim en güzel acımı


önce sen geldin
ardından karlı dağlar
yorgun, argın


dargınlığın gözlerine çekilmiş öfke
buzulların arasında
iç yanığı gülüşün
ilk mehabasıydın suya ateşin


sonra ben geldim
dilimde dumanı tüten ağıt
toprağa gömdüm sivrilen tırnaklarımı
yılgın, dargın!


derinliğinde durulmuş suyun
teslimiyetiydim kuyuya


kocayan gölgem Leyla
Mecnun baktın sahrama


çektim içime nefesini sam yelinin
ilk merhabasıydım ateşe suyun


bana uzayan kollarında
zerrelere bölünüp dağılışlarım
toparlanmaya muhtaç



sen ateş
ben su
aramızda görünmez b-ağ

ne çok kar y-ağdı aramıza
çal kapıyı
geç, içerden içeri
açılsın içimizin kanatları

bizde bir aşk içelim
ummana yayılan...



Sude nur haylazca