bazen berbat bir yolun çatalına gelir
mıhlanır adımların


iki yol durur karşında
iki yoldan hangisi yolunu gözler
hangisi göz diker yok oluşuna

bilemezsin..

zamanın üstünde kamp kurmak gibidir kararsızlık
bir tetik parmağını beklerken yitirir niyeti
hedefin hevesi kaçar
çeker sis perdesini


bazen o kadar yol alırsın ki geçmişten
bütün adımların üstüne asfalt döker zamanın elleri


ve her durak
reklam panosunda sergiler
yol hikayeni


şimdi kalp ile akıl arasına çit çekiyor ellerin
muhtemelen çitten atlayan senin keçilerin

unutmadan,

her yolun cayma hakkı mahfuzdur kendine
bu yüzden keçilerin bırakacağı patikaya patik ör şimdiden
birini günah için sakla
ki affa tabidir keçinin kulağında

sevgilim,

şiirime burada son verirken
ana fikri sabitlesen diyorum kalbine


zira kalbim göğsün içinde
hazır kalp nakline..