Milletimiz millet olmaktan çıkmış, kaybolmuş maddi manevi değerleri.
Yedi düvele meydan okuyan atalarımızın şimdi yanıyor ciğerleri.
Her geçen gün yaman oluyor biraz daha hal ve ahvalimiz,
Rahvan atlarımızın yularları başkalarının elinde görevini yapamaz olmuş eğerleri.

Milletimiz millet olmaktan çıkmış, olmuş asla ve asla iyileşmeyen illet.
Mangalda kül bırakmayanlar, benim ben diyenlerin gönüllerini, kaplamış zillet.
En kısa zamanda silkelenip kendimize gelmezsek,
Şanı yüce Yaradan’ın rızasını kazanamayacak şeref abidesi olan bu millet.

Milletimiz millet olmaktan çıkmış, dini imanı olmuş menfaat şan ve şöhret
Akraba akrabaya, arkadaş arkadaşına, dost ise dostuna, kalmış hasret.
Rahmani duygu ve düşünceler bitmiş asil ve yufka gönüllerde,
Sevgi ve muhabbet yerine, dolmuş kin ve husumet.

Milletimiz millet olmaktan çıkmış, büyükler küçüklere sevgili davranmıyor.
Küçükler de büyüklerine canı gönülden gösterilmesi gereken saygıyı göstermiyor.
Yuvalarda mutluluklar eskisi gibi yaşanmıyor artık,
Şatır bir güvercin misali uçmuş ne yaparsan yap artık geri gelmiyor.

Milletimiz millet olmaktan çıkmış, herkes birbirine bir artist gibi rol yapıyor.
Din günün sahibi şanı yüce Allah yerine, insanlar fani sıfatlara taptıkça tapıyor.
İnsanı cennetlik eden birbirinden manidar rahmani yollar var iken,
İnsanı rezili rüsva eden şeytani yollarda coştukça coşuyor.

Milletimiz millet olmaktan çıkmış, insanlar birbirine rıza-i Lillah için gidip gelmiyor.
Peygamber efendimizin sünneti olan selam bile, çok içten verilmiyor
Bu cennet ülkem için şehit olan şeref abidesi asil atalarımız,
Hayırlı gün ve gecelerde, Fatihalar ve yasinlerle yad edilmiyor.

Milletimiz millet olmaktan çıkmış, mukaddesatımız ayaklar altında,
Bilim adamı dediklerimiz bile, giriyorlar onun bunun dümen suyuna.
Adları tarih sayfalarına altın harflerle yazılmış adam gibi adamlar,
Güzel ve hayırlı cümlelerle anılmıyor nakış olmuyor gönül duvarlarına.

Milletimiz millet olmaktan çıkmış, ariflerin meclisinde cahiller oturuyor üst köşede
Mutluluklar arınıyor fellik fellik insanı insanlıktan çıkaran şişelerde.
İnsanları cehennem zebanileriyle sıkı fıkı dost ediyor,
İnsanı rezil eden nefsin şeytani heves ve arzuların neşesinde.

Milletimiz millet olmaktan çıkmış, yüzde seksen işler verilmiyor ehillerine,
Büyük günah olan gıybet ve dedikodu, sakız olmuş yapışmış dillerine.
Doksan dokuz esması olan,, şanı yüce Allah’ın veli zatlarının usları,
Kesik uçlu kalemlerle yazılmıyor gönlün hayır ve hasane defterlerine.

Milletimiz millet olmaktan çıkmış, herkes herkesi görüyor hor ve hakir.
Mum ışığında aranır olmuş hal ve ahvaline şükreden fakir.
Yüzlerce, binlerce nimetlere sahip olduğu halde,
Benim ben diyenler bile, gerektiği zaman olmuyor gerektiği gibi zakir.
01/ocak/2019