Habire ah karanlık, çetrefilli dünyamız
Yoksun, eksik ve fakir, hem karamsar rüyamız!

Güya bir iddiayla söyleniriz “ümmetiz”
Bir varmış bir yokmuş hem sanki bir hayaletiz

Ne mekâna ad verdik, ne zamanla uyuştuk
Düzlükler uzak kaldı, sarp yollarda yokuştuk

Bir kuyuya düştük ki, mümkün mü kolay çıkmak
Selsefil hem bedbahtız, her taraf çıkmaz sokak!

Bir araya toplansa, serilse sereserpe
Yığın yığın günahlar, yeter de artar derde

Atalet boynumuza, urgan oldu asılı
Mevsimleri yıllara küstürdük ah hâsılı

Zemheri bir ân gelir, lime lime ederler
''Hani ya ne getirdin, bohçanda ne var'' derler

Bize de bakar mısın, nurdan yüzünle bir kez?
Ah öyle mahcubuz ki hem değiliz mücehhez!

Ne olur bir tebessüm et, tüm iksir ve hem sırla
Bu vehamete ya bir form/at ya da sıfırla

Geçmişten geleceğe, değişmez saltanatın
Hem tahtında sen varsın, çift konumlu hayatın

Ne yaparız yapayalnız, sen de olmazsan, kimiz
Şefâat Efendimiz, şefâat Efendimiz...

Aralık 2018

F. Selçuk Soylu