Seni seven kalbime, silinmeyen kalemle
Canıma kader diye, yazsam yazılmıyorsun
Alıp oturtup seni, dünyamın merkezinde
Gölgeme çember diye, çizsem çizilmiyorsun


Söyle neden olmadı, gönlün sevdama cömert
Taş bağlamış yüreğin, sanki kayadan da sert
Vazgeçsem geçilmiyor, vazgeçmesem başka dert
Sendendir keder diye, kızsam kızılmıyorsun


Yaşamak değil ki bu, sayende oldum bizar
Yokluğunda nefesim, kesilir azar azar
Öldürdüğün aşkımla, kalbime derin mezar
Sevdama makber diye, kazsam kazılmıyorsun


Sevdiğimi söylerken, gözlerine bakarak
Ateş oldum tutuştum, benliğimi yakarak
Dolup taşsam ruhuna, damla damla akarak
Gönlümce bir er diye, sızsam sızılmıyorsun


Kalmadı hiç mecalim, sayende sabır bitti
Öyle yordun ki beni artık canıma yetti
Sır mısın, bilmece mi, anlayamadım gitti!
Neymişsin meğer diye, çözsem çözülmüyorsun...!!!

Gülseren MORKAN