Belcegiz denilen benim köyümde
Sen sus sevdicegim eller öğünsün
İlkbahar gelirken çiğdem ayında
Ak gerdan üstünde güller öğünsün



Şakıdı bülbülüm dalıma bindi
Ne ağır yükü var kollarım dindi
Hurimidir nedir göktenmi indi
Saçını okşayan yeller öğünsün



Tek bakışta beni aldı götürdü
Sol yana ince bir diken batırdı
Bir gülüşü koca ömre yetirdi
Mevsimler öğünsün yıllar öğünsün



Gönüllerde açan sevda gülüydü
Kuşların konduğu Selvi dalıydı
Boz dağın üstünde keklik yoluydu
Yüzüne yakışan şallar öğünsün



Bir sürme çektimi kalem kaşına
Nasılda benzerdi huma kuşuna
Zulüf döküldümüş beyaz döşüne
Sarılıp ta yatan kollar öğünsün



Sen gidince boynum büküldü bir den
Yürek dediğim şey söküldü bir den
Aklıma gelince döküldü bir den
Şarkılar öğünsün teller öğünsün



Elleri cebinde dolana gayrı
Duyurduk selamı alana gayrı
Kapımız açıktır gelene gayrı
Yanımızda olan kullar öğünsün



HARUN YILDIRIM



Not

Belcegiz köyümün adı

Boz dağ bizim orda dağın ismi

Köyüm ile harmanlanmış

bir koşma şiir dir