Dostun bahçesinden gonca gül derdim,
Uzanıp en ince dallardan gönül…
Yârin bastığı her yerlere serdim!
Almadı eğilip, yollardan gönül…

Gün oldu uçlarda, şakıdım durdum!
Bir kulak verseydi, mutlu olurdum…
Sonunda gönlümü, ateşe verdim;
Olmadı kurtaran, küllerden gönül…

Güllerden güzeldi, onun cemali!
Ay gibi parlardı, yüzünün hali!
Billahi ruyine, olurdum deli!
Gülmedi açıp da, tüllerden gönül…

İşlerim büsbütün, sardı da sarpa!
Peşinden koşmaktan, tükendi arpa!
Ayrıldım ilimden, diz çırpa, çırpa;
Bulmadı hiç deva, kullardan gönül…

Hiç sormayın dostlar, bana ne oldu!
Yaz gitti, güz bitti, güllerim soldu…
Evvel gülistanın, kokusu boldu;
Gelmedi bir koku, güllerden gönül…

Hep haber beklerim, göçmen kuşlardan!
Çıkmıyor ki asla, gece düşlerden…
Ah! Bir kopa/bilsem, o gülüşlerden;
Dolmadı çilem çok yıllardan gönül…

Antalya-2018/10

Halil Şakir Taşçıoğlu

ÜSTATLARDAN:

Biter mi sevdiysen yürekte sızı
Benim sevdiğim de seher yıldızı
Ben sevdim eller de kıskandı bizi
Ne çektim şu hoyrat dillerden gönül....................................................................Aşık Lüzumsuz

Ruhuyla yanarken bir çoban sülüş
Can dahil her şeyi dedim ki bölüş
İçimi kaynatan sahteymiş gülüş
Çok çektim damgasız pullardan gönül...........................................................................Sulalesi

Neler çektim gönül senin elinden
Hüzünler yaşadım tatlı dilinden
Ne yapsam çıkmadın garip gönümden
Yandığım bilip de görmedin gönül

Bulunca sanmıştım benim olacak
Görüp umutlandım bende kalacak
Mutlu mesut idim tüterken ocak
Kara topraklara daldırdın gönül................................................................................ŞEMİSTAN