Sen gittin de Efendim dünya aniden durdu
Bilal Habeşin ezan okuyamaz oldu
Okumak isteyince gözyaşları sel oldu
Sen gittin de bahçende güllerin kokmaz oldu

Sen gittin de Efendim bulutlar matem doldu
Fatımatüz zehran hicran ateşiyle kavruldu
Altı ay sonra ölüm yoluna pusu kurdu
Sen gittin de dünyada baharlar hazan oldu

Sen gittin de Efendim yer gök aglar oldu
Ebubekirin ise can evinden vuruldu
Yüreği yandı yandı köze döndü kavruldu
Sen gittin de bülbüller güllere şakımaz oldu

Sen gittin de Efendim alem hüzne garkoldu
Aişen ayrılığın acısıyla yoğruldu
O daha sana doymadan ayrılık kaderi oldu
Sen gittin de kainat mutluluğu unuttu

Sen gittin de Efendim bahar sonbahar oldu
Ömerin yüreğinden mızrak yedi mahfoldu
Kavuşma arzusuyla ömrünü doldurdu
Sen gittin de alemler kederlere boğuldu

Sen gittin de Efendim göğün rengi bozuldu
Alin dönersin diye yollara bakar oldu
O canını mübarek avuçlarına koymuştu
Sen gittin de yıldızlar gülmeyi bile unuttu

Sen gittin de Efendim ümmet perişan oldu
Kefere ümmetinin boynunu zalimce vurdu
Ümmet kendi içinde parçalanmaya durdu
Sen gittin de ne yazık ki şu aleme olanlar oldu

19 10 2017...........