gözlerin,
kalbin anahtarını sununca

açtım kapıyı

o anki aşk açlığıyla olsa gerek
içinde bana ait dediğin ne varsa yedim
yuttum
dişledim,,


sonra bir ben olmadığımı
inanmak zorunda bırakıldığım aşk tanrını fark ettim


dedim ki;
şimdi senin tanrınla falan uğraşamam
farzıydı
sünnetiydi
icabet etmem gereken vacibiydi,,
derken bissürü ritüel
aşk bayan ayin
az biraz batıl
merdiven altı cin
külden tapınak
kısa donlu şövalye
vesaire vesaire..

ha şeyi saymadımm

tanrının taşeronluğunu yapan meleklerini

neyse bu konuya girmeyeceğim
ucu cehenneme kadar uzar şimdi
malum,
yorgunum

kısacası,

kalbinin kapısını açtığında
açılış törenine davet ettiğin hislerin vardı
böyle nişan gecesi kıyafetiyle
sülün gibiydiler hatırla


hay Allah,
dağıldı şiir..


dur dur,
gözlerin henüz bitirmemişken kahveyi
nereye öyle..


sen şimdi inancımı kaybettim diye seviniyorsun ya
evet
yitirdim sahiden


lakin, sana olan inançtı yitirdiğim
oysa dışında kalan alem yanında
nokta bile değilmişsin


ama dünyamdın benim-yalan yok-
dünyanı kurtaran kardan kahraman
erittin
bittin..


ha bu arada;
tanrının çok da umurunda olduğunu mu sanıyorsun
yol olsun kafi
ister kırmızı halı
ister dikenli..