hani sokağımız vardır
kendi yağıyla kavrulan
bir saçak altında çocuklar yaşlılar
yaşlının havaya kalkan bastonu
art niyetten değil
bozulmasın dirlik düzen


adını bize sormadan koyar, bozarlar
istedikleri zaman girer
istedikleri zaman çıkarlar
bizim buyruğumuzda olmayan
çıkmaz bir sokak


pencereleri hep insana bakar
kapıları açıktır sevgiye
ne umutsuzluklar, umutlar
iner çıkar merdivenlerden
balkonda dostları selâmlar çamaşırlar
sardunyalar orda tattıkça sevdaları
daha bir gönüllü açar


bir de penceresiz binalar vardır
ne kadar açık olsa da kapısı
kapalıdır penceresi bizlere
hem yoktur
görünmez bir yerde
bilinmez zamandayızdır sanki
burunlarının ucunda gezinir
görmezler bizi


ey sokak sakinleri
neden sessiz gezinirsiniz kendi sokağınızda
hani duyursanız sesinizi diyorum
kulaklarının tıpası açılsın
penceresizlerin

unutursunuz
sokağın düzeninin
elinizde olduğunu..


04. 10. 2018 / Nazik Gülünay