[ italik ]




Unutamadım
Unutmaya çalıştıkça daha çok sevdim
Rafa kaldıramadım sevgimi
Ağladığımı göstermedim sana
İçimdeki alev gözlerimdeki bakış
Dinmeyen öfkeydi yüreğimde .

Kırıyorum paslı zincirleri artık
Peşine takılıp gidiyorum yalnızlığımın
Hüznüm ağlıyor ardımdan
Kahretsin !
Lanet ediyorum yaşadıklarıma
Yumruklarımı sıkıp gidiyorum .

Yeter gelme üzerime
Bu aşk bir beden büyük geldi bize
Umudum çağırıyor çok uzaklardan
Israr etme kalmam için .

Hiç sevmem vedaları
Son sözümü söyledim
Suskunluğun en güçlü silahındı
Yüreğindeki buzlar çözülecek seninde
Sıcaklığından gözyaşlarının .

At yüreğinden anlamsız korkuları
Bırak pencerenden bahar girsin içeriye
Kelebekler konsun çiçekten çiçeğe
Canımı daha fazla acıtmayacağını bilsem
Olanların hepsini unutacağım .

Bir gün özlersen
Acırsa seninde yüreğin
Umarım geç kalmış olmazsın
Güneşin doğuşunu beraber izlemek için
Gidiyorum
Haber vermeden veda etmeden sana
Gözlerimde iki damla yaş
Üşüyorum !
Derin sessizliklerin acı çığlığı içimdeki
Bir daha görmeyeceğiz belki de birbirimizi
Ama ben bir umut
Bekleyeceğim kuytu yalnızlıklarda seni

Ağladığını görür gibiyim
Fotoğraflarıma bakma daha çok üzülürsün
Günlüğüne yazma ne çok sevdiğini
Şiirlerinde geçmesin adım
Gülüşüme aşık oldun ya benim
Bak artık gülmüyorum ...


Refik
03 . 10 . 2018
İstanbul

[ /italik ]