ÜZÜM GÖZLÜM

Kara gözlerinde bir salkım üzüm
Gözlerinde geçti gecem gündüzüm
İçten bir gülüşün bir ömre bedel
Gözünü geceler içinden süzdüm

Ne talihsiz başım var imiş benim
Ateşten süzülmüş erimiş tenim
Sandım ki seninle birmiş bedenim
Oysa sen ilkyazdın ben ise güzdüm

Bitmez gönül bülbül güle veryansın
Işkında pervane aşk ile yansın
Gâhi gövel ördek gâhi ceylansın
Suna boylum dedim gölünde yüzdüm

Şaban AKTAŞ
29.09.2018 - 20.50

Fotoğraf: Şaban Aktaş

UNUTMAM SENİ

Daha görür görmez ilk anda seni
Candan sevmiştim ya anımsa hani
Ne kadar sevecen güleryüzlüydün
Yıllar geçse bile unutmam seni

Sensiz gelip sensiz geçerken yıllar
Söyle bu hayatın ne önemi var
Kâlbimde gömülü tüm hatıralar
Sen unutsan bile unutmam seni

Gülüşüne ne çok hüzün sığdırdın
Beni bulut gibi göğe ağdırdın
Sağdın sicim sicim yere yağdırdın
Güz gülleri ile unutmam seni

Şaban AKTAŞ
29.09.2018 - 16.38

Fotograf: Şaban AKTAŞ

ÜRETKENLİK

Ne kadar çok cömert
Sevecen doğa ana
Dökülen meyveleri
Toplayıp sanki bir bir
Yüklüyor ertesi mevsim
Çocuklarının kucağına?!

Ya insanoğlu öyle mi
Kimisi açgözlü
İhtiras kin bürümüş
Kiminde yüksek kibir
Yağma talan çapulculuk
Alıp başını yürümüş!..

Bak hele taşocağına;
Dağı taşı parçalayıp
Babasının malı gibi
Ağacıyla birlikte
Tüm neslini kurutup
Söküyor kökünden!..

Onun doğaya yaptığını
Kendisine yapmak gerek;
Tutup keseceksin çükünden,
Böylesi hiç üremesin
Onda insanlık tükenmiş;
Ne merhamet ne yürek?!

Şaban AKTAŞ
29.09.2018

ELİM DESEN

Diktiğim gül yazlıkta
Gülerek karşıladı beni
Dal dal sevinci
Neşesiyle tomurcuk
Dalında gül açtıkca
Nasıl unuturum seni
Gülüşü gül açan
Yokluğu acıyla buruk
Hüzün saçan çocuk?!

Bir yanım toprak
Bir yanım yeşil yaprak
Aylı gecelerden geçtim
Dokunmak istedim
Sarılıp koklamak
Öpmek istedim seni
Güle düşen çiy gibi
Hüznümü yüzünde
Gecenin nemine katarak...

Diktiğim fidanlar büyüdü
Özsularım dal dal
Damar damar yürüdü
Öyle hummalı bir sevda
Yakıcı bir aşk ki bu
Çıkmaz gönül düşünden
Beni seninle sürüdü
Attığın her adımda
Gölgen gibi peşinden...

Şaban AKTAŞ
29.09.2018 - 09.44
GÜNDOĞDU- MANAVGAT

GÜL AĞACI

Ne zaman gelsem
Güzelatlar ülkesine
gönlüm de gül açar,
otobüs de rehber de
gülpembe bu sabah

Güneş açtı gözlerin
Erciyes'in üstünden
ısındı yüreği kuşların,
karın doyurmak için
havalandı güvercinler
yayıldılar ovalara

Serçelerin sevinci
gözlerinden okunuyor
meyveye durmuş
iğde dallarında

Bir bitimsiz
rüzgâr uğultusudur aşk
gâhi gül açar
gâhi kül savrulur
Ürgüp, Göreme yollarında

Sorma bu yaş neyin nesi
bakışınla eriyen kar
dolup taşan su sarnıcı;
içten dışa boşalan efkâr

Dokunma keyfine suyun,
bu nehir Kızılırmak
ayrılık ölümden acı
sızım sızım sızım ırmak
kırılan yürek dalı
kanayan bir gül ağacı...

Şaban AKTAŞ
27.09.2018 -ÜRGÜP- ORTAHİSAR

GECEYARISI

Dönüyor tekerler
Ay yatıya ben batıya
Sabah İzmir'de olacağım
Umutsuzluğa yer yok
Bu dünya benim dünyam
Bir yanda savaş, bir yanı barış
Sevgiyle ördüm bu düşü
İlmek ilmek karış karış...

Zifır zindan kalsa da ortalık
Gün doğmadan neler doğar,
Kol kırılsa üstündedir yeni
"Geçme namert köprüsünden
Ko aparsın su seni!"
Kurusun gözlerinin nemi
Er ya da geç bulunur elbet
Her yaranın bir emi...

Şaban AKTAŞ
23.09.2018 - 00.28