Bir důşü camdan güneşe tutturunca sırtım
Gittiğim kelimeler aynı şeyi söylediler odama...

Türlü renkte çiçek açarken su besteleri
Üşüyen aklım gül yapraklarında sevda kokladı Dahlia..






Yalnızlığı kabuğuna çeken
Kaç mevsim geçti yüreğimin içinden.
insek ya aralık pencereden kentin ağaçlar
Fısıldadığı bahçeye..
Ay terli camları dudak buzuyla silerken
En son orda kalmıştı ellerim
En son orda...
Sıyrılırken etekler sesimin ilmiğinden
Parmakları saç tellerimde çocuklar
Ve ayağımın pasını bir gözün bebeğiyle
Yıkayan güneş..
Düşerken sokaklara kilitli taşlar ve ayaklar
Kurallı saatler vardı
Hani herkes kaskını taktığında
Anahtar deliklerinden adasına dönenler
Onca duvara rağmen
O kadar iyiydi bahar..
Dilimden düş damlayan merdivenler
Şimdi hangi yalnızlık ikizlese bizi yan yana
Şiirlerimin yüzü ve sesi Dahlia..






insek ya aralık pencereden derin uykuların
Mutluluk yaydığı deniz kuşlarına..
Durdurun!
Göktaşı büyüklüğünde geceleri
Sus kıyılar ve yağmurlar
Var...