Şimdi çürük bir nüvenin ertesinde
Aşkların şaibe tuzağı çeperine
Bir not düşeceğim.
Vahametin gölgesinde ettiğim her kusur
Lanetin doğasına aykırı içimdeki iman
Bir de göğün tekerine istifli rüyalarım.
Hangi metanet en yakınım?
Hangi hüzün telsiz duvağında yangın
Elem yüklü çocuk gelinin takındığı
O ilahi acı?

Bir sihir kondururken Tanrı
Düş batağına düştüm düşeli
Aşkın en hoyrat kancasıyım:
İçimdeki siperde aralıksız nöbette acı
Kurşunların vızıldadığı matemin
Sıvası dökülmüş damarlarında adeta
Duvarlar yığılı kusurlarımın üstüne.

Sancılı varlığımın yeknesak dokunuşları;
Mimlediğim ölümün balyaları
Aslında aşkın doğasına aykırıyım.
Sitemin bağrında açan bir çiçek kadar ölgün
Güncemde açan tomurcuklara bile
Öfkeliyim
Günbegün laneti giyindiğin
Zemherilerin yürek burkan soğuğuna aldırmadan
Günyüzü görmemiş benliğim surlarına
Yığıldığım kadarıyla,
Ben matemin çocuğuyum.

Şimdi koyu gözlerinde mat olmuş
Gölgeme konuşlu hayallerimde
Yeknesak ve vakur bir duruş
Yine sevdamın dokunulmazlığı.
Hangi göğe giydirdimse özlemi…
Hangi faniyi sevdimse Tanrı’dan bir adım önce
Ben ki mezarımı kazdım sol elimle
Sağımda tutuklu bir sancı hâlihazırda
Melankolinin en yakın şahidi kendince
Kozasına ördüğü sileceklerinde gözlerin
Açılı perdesine takılı bir siyah
Belki ölümü rötuşladığım
Aşkın ilahi rotası.

Gömdüm gömeli aşkı;
Sundum sunalı vefayı;
Okuduğum her duayı
Armağan ettim evrene.
Sevginin örüntüsünde hezeyan yüklü
Bir sitemde hayli kaygılı
Rotamda saklı kuvvetimle
Ölümden bile korkmamayı öğrendim ben yaşadıkça
Rahmeti giyindiğim her şiirdi mezarım
Ve boy aynamdı yazmaya doyamadığım kalemim.

Hadi bürünelim metanete
Rehaveti kovup yükselelim en ulvi mertebeye.
Kayıtsız şartsız sevmeyi mezhep bildiğim
Her göreceli sevgide
Uzanmayı bildim ben en uzaktaki yüreğe.
Göğün siperi hep hidayet;
Aşkın neferi sadece İlahi Adalet;
Meltemimle yaşamayı şiar edindim ben
Matemin de örgüsüne donandığım.
Aşkı sevap bildim bileli
Ermeyi umdum en uzaktaki derviş yüreğe.

Seyrüseferinde nasılsa sükûneti mezhep bildim
Nasıl ki; kozamda yaşamayı da görev;
Haydi, açılalım en uzağa
Yakınların coğrafyasında
Ben elzem bir gölge olsam bile nafile.
Saklı tuttuğum değil
Salıverdiğim coşkuyu armağan ettim evrene.