Sen ki güneşe küsüp gölgelere kaçansın
Sarıldığın karanlık umuduna yürüsün
Bir bahane bularak ocağından uçansın
Saklandığın yolları kara yosun bürüsün
Karaları bağlasan umurumda değilsin
Bundan sonra ağlasan umurumda değilsin.



Herkese mavi boncuk dağıttın teker teker
Melek gibi göründün kanatları olmayan
Bahaneler ürettin zannedersin dört çeker
Vazodaki çiçektin zamanında solmayan
Yürekleri dağlasan umurumda değilsin.
Bundan sonra ağlasan umurumda değilsin.



Şimdi ardına bakma ben sensiz de yaşarım
Ektiğin ürünlerin hasadını biçersin
Ben hep dik yürüdüm her zorluğu aşarım
Gün gelir bu şerbetten sende bir gün içersin
Nehir olup çağlasan umurumda değilsin
Bundan sonra ağlasan umurumda değilsin.



Uzun geceler oldu sabahı bulamayan
Ayaklarım gezindi sessizce odalarda
Mutluluğu aradı yatıya kalamayan
Gölgelere rastladım sözsüzce odalarda
Kapıları yağlasan umurumda değilsin
Bundan sonra ağlasan umurumda değilsin.



Ayvazım DENİZ