[ italik ][ikiyanayasla]

kendinden emin
asırlar önce demin
ismaili verince yüce rahim
çok sevmişti ismaili doğunca ibrahim
"yaradana kurban yaradana..." yemin

ol hikaye de söz hakkı yoktu bir annenin


sunaklar da kan niyetine
üçün biri kalacaktı kendine
ki derin dondurucu icat edilmeden önce
dört gün bayram edecekti ama fakir aile

gökten koç inince ismail olsun annenin..



kendi canından
___ kendi kanından
_______ kendi karnından
bir anne ne için katili olur evladının...



bir anne her zaman değil selvi dibi
inatçı bir korkuyu kucaklar gibi
melül mahzun bakışın
bu küflü mor yalnızlık yangını

için için yakma
karanlıktan yüreğime akma
saman arası saklı yeşil elma
alma beni sakın cehennemine alma


pencereler bakar kör
kapılar demir
mavi bir emir
bakmam o gözlerine kirpiklerin ör


eski bir aşk tarlasına ne gömdüysen
kayıp anfora eşele dur
savur beni
yaktığın külü savur


yumdum gözlerimi dünyaya
çok yağmurdan toprak kanmasına
bir çift mavi göz gece yansımasına
benzemez ki yıldızların parlamasına


koy gitsin hadi
giymediğim ayakkabılarımı kapı önüne
söylemediğin sözleri oku şimdi dua diye


kurbandım yürekten üşüyorum
kurbandım sunaktan düşüyorum
kurbandım yıldızları ört üzerime kefen diye...