aklını kaybetmek üzereydi
simsiyah geceler renksiz
vaveyla ümitler uçurumlara açılır
hedefsiz düşüşler dipsiz

ellerinde göğe kaldırdığı prenses
masmavi gözleri hissiz
yeniden aşık olmanın hezeyanları
amansız bir savaşta sebepsiz

sayıları sayıyorum
kaybettiğim seneleri
içimden çıkan senler yumağı
kendime dolanıyorum
kurtaranlar gereksiz

kara bulutların kirini dünyaya silkiyorum
yağmur yağıyor diye sevinir faniler
faniler içinde bir meczup
hepsinden daha keyifsiz

boşluklara daireler çiziyorum
sülsal
betimsiz efaller
etrafımda raks eder

sende olan güzellikler
müthiş bir zelzele de yıkılan evler gibi
ardı ardına yıkar içimdekileri
şiddeti belirsiz

sarı evler birikti buralarda
çatıları çürümüş başıboş
çevresi tiner şişeleri
yalnızlıklarla bezenmiş

paslı bir tahteravalli önünde çocuklar
sonsuz mutluluklara sıra bekler
benim sevdam seçilmiş
kurban olmalıklara

dehşetinden dara düştüm
sorgusuz infaz eşgal
içerinde eski siyah beyaz resimler
hakiki tebessümlerle çekilmiş