İklim yarasaldır benim şehrimde
Gün başlar, bütün sokaklarıma yüzün yağar
Islanır kundaktaki bir bebeğin gözleri
Göğsü çatlar bir annenin
Sütten kesilir umutlar,
Sesi boğazında donar kuşların
Ve gülüşü, yanaklarında körpe kızların
Tutunmazlar bir tutam tebessüme
Yüzleri düşer güllerin
Dağılırlar yaprak yaprak
Papatyaların ayakları üşür
Tir tir titrer karıncalar
Ömrü kısalır tüm kelebeklerin
Bütün hayallerin aklı tutulur
Ve kalbi durur zamanın…

İklim yarasaldır benim şehrimde
Ağaç dallarının gönlü hep kırık
Benzi sapsarıdır hep yaprakların,
Dağların boynu eğik, suç işlemişçesine…
Denizler martılarla konuşmaz
Balıkları, yosunları bağrına basmaz…
Ağızları kurudur ırmakların
Dudakları çatlaktır çeşmelerin
Ve alnı toprak ananın…
Su satmaz çocuklar
Bilye oynamaz, çember çevirmez,
Uçurtma uçurmaz
Saklambaç bilmez…


İklim yarasaldır benim şehrimde
Güneşle ahbaplığım hiç olmadı
Öyle arada bir merhabamız var
Birkaç kez ellerimi sıktı ayaz elleriyle
Hepsi o kadar
Ne ışığı sızardı yüreğime
Ne sıcaklığı sarardı ruhumu
Yine de canı sağ olsun
Evi barkı şen olsun…

İklim yarasaldır benim şehrimde
Mutluluk arada bir uğrar
Bir çay kahve içeriz
Sonra hep geri gider
Yemeğe kalmadı hiç
Ve gece yatısına…
Oysa yerimiz yârdı
Yârimiz vardı…
Ama hüzün sevdamız
Terk etmedi bizi hiç, şairin dediği gibi
Ömrü uzun olsun…

İklim yarasaldır benim şehrimde
Ve gayrıyasaldır bütün acılar…
Gün biter, bütün şakaklarıma yüzün yağar…

S.U.

Serkan Uçar

20.07.2018