Adım adım ilerlerim insanların sırlı yüreklerine
Ağlarım çalan her şarkının melodisine
Dağların buzlu ovalarına, duygularına
Yürek kalemimi coşturup, tek tek dökülürüm.

Yaşarım hassas insanların acılı duygularında
Dile gelmeyen dertli şairin sessiz çığlıklarında
Hikayenin, türkünün, ezginin asi sokaklarında
Kalplerde sevgi, bedenlerde fırtına estiririm...

Ben, hayatı, tabîatı, sevginin özünde anlatırken
İnsanlardaki sevgi asaletini kelimelere dökerken
Yürek dilinin hırçınlığını kaleme hissettirirken
Hayallerden kopup, duygu denizinde kaybolurum.

Az sözlerle, derin manaları kelimelere işlerken
Yüreklerde taşan duygular satırlara dökülürken
İç dünyamızın her anı tümüyle dışa vurulurken
Sosyal, siyasal, ekonomik hayatı şiire bağlarım.

Bazen çok özleyip, asla kavuşulmayan,
Çok isteyipte, gizem diyarına ulaşamayan
Bedenlerde sel gibi akmış hiç durmayan
Yüreklerin içindeki, yaşamı kare kare anlatırım.

Hayat, acı, tatlı anılarla yaşanırken
Şiir dinlerken, gecemiz aydınlanırken
Denizin kokusuyla, ruhlar dinlenirken
Duyguları anlık taptaze dizelerle coştururum.

Ben, duygu seliyim, acının rengiyim
Kabul edilmeyen duâların karşılığıyım
Tüm şairlerin öznesi, sıfatın yüklemiyim
Kendimi parçalayarak mısra mısra dağılırım.

Ben, ayrılıkların, sevdaların yürek sancısıyım
Bazen sevginin, bazen de aşkın tercümanıyım
Ana vatanın, suskun rahmetli asil lisanıyım
Süzülmüş yaşantı birikimlerinin ağır taşıyım.

Yeni doğan bir çocuğun gülüşleriyim
Yüreklerde hiç bitmeyen gözyaşıyım
Sevgilinin gözünde canlanan hayatın kendisiyim
Harfeleri kelimelere yalın dille dokuyan şiirim.

Aşığa maşuk, Mecnuna Leyla, ağaçlara gölgeyim
Düşünen, duyan, hisseden insanın adresiyim
Kerbelada su, dildeki özlerin yaşam biçimiyim
Ben, felsefik duyguların hiç bıkmayan yazarıyım.

Her zerremde duygu ve hisleri açığa çıkarırken
Doğumdan ölüme kadar, edebiyatla yaşarken,
Ruhlarda hissedilenlere cana can katarken,
Ben, derinlerdeki duyguları su yüzüne çıkaranım.

Özlemlerin kalemle bütünleştiği anlarda
İnsanın ruhuna yapışan duygularda
Yaşamın kalemle bütünleştiği anlarda
Dilsize dil, emeğe emek, isyana dağ olurum.

Mehmet Öksüz/ Eflatuni Mısralar