[ italik ]
Nisanın yir mi üçü, kan ağlıyor yüreğim
Dertlerimle baş başa, kaldım yine ben oğul
Yokluğun ve hasretin, kalbimde boğum boğum
Fotoğraf, anılara, daldım yine ben oğul

Bu nasıl bir kaderdir, bak seni benden etti
Ağlıyorum yıllardır, hasretin cana yetti
Bayram olan Nisan da, yavrum beni terk etti
O tükenmez acınla, doldum yine ben oğul

Yaşlar tekrar geliyor, gözlerimi sildikçe
Yüreğim dayanmıyor, hele gece oldukça
Özlemlerim artıyor, Nisan ayı geldikçe
Hüzünlü gül misali, soldum yine ben oğul

O uzun gecelerde, sabahlar da olmuyor
Yüzüm güleç ya benim, kimse derdim bilmiyor
Ne yapsam ne etsem de, elden bir şey gelmiyor
Çareyi ağlamakta, buldum yine ben oğul

Senin özlemin oğul, yakıp, yıkan ateş kor
Bu zavallı anneni, sen de sakın görme hor
Neden bırakıp gittin, kabullenmek ne de zor
Her yıl olduğu gibi, öldüm yine ben oğul

Aslı Gül