“ Yirmi Ekim’lerin Sessiz Türküsü ”

Vakt-i seherde sessiz bir duadan
Avuçlarıma akan yâr değildi
Seni uğurlarken fani dünyadan
Bu saçlarıma yağan kar değildi…

O akıbet yerin seni sararken
Garip bağrıma düşen nâr değildi
Makberin üzerinde seni anarken
Gönül dağıma düşen kar değildi…

Şu gölgelikte, bu üç günlük yerde
Günlerimi tüketen kâr değildi
Firakın kış olurken perde perde
Güllerimi titreten kar değildi…

Senden sonra dudağıma dokunan
Rengârenk gülmeler bahar değildi
Yüzümden toprağına akıp duran
Buzlara denk taneler kar değildi…

Son bakışın değmedi ya gözüme
Beni o an kanatan hâr değildi
Şefkatin dokunmadı ya özüme
Beni o an ağlatan kar değildi…

Senin ardından kalemime kalan
O geceden yazılar zarar değildi
Her Ekim’de beni maziye salan
O inceden sızılar kar değildi…

Gönlüme hüzün süren bu feryada
Dilden dökülen ah-u zâr değildi
Sözümde yürüyen bir Fatiha’da
Kar lâlemi güldüren kar değildi…

İSMAİL ASLAN
[ italik ][ikiyanayasla]