Sanmayasın şu Dünya, gördüğünden ibaret
Görmediğin şeyleri, besbelli yok sayarsın
Kimdir nedir bu aşık, tanırsın bir gün sabret
Pırlanta, mücevhersin, sen yirmi dört ayarsın
Erişilmez olsan da, yıldız gibi kayarsın

Bende kibir, gurur yok, bazı duygular sırdır
Gördüğün şer de bile, mutlak bir hayır vardır
Benim sahip olduğum, iki metre bir yerdir
Gereksizim dedim ya, hiç yerine koyarsın
Mütevazilik erdem, sen de bir gün duyarsın

Bazan söz ağza sığmaz, o sözden bin söz doğar
Öyle zaman gelir ki bir söze evren sığar
İnsan kendi kabına, bazen sığmazmış meğer
Düşündükçe yarını, tüm akdinden cayarsın
Bir başkası yüzünden, sevdiğine kıyarsın

Hayır ve şer Allahtan, ben ki kara bağlamam
Değmeyen bir sevdanın, hatrı için ağlamam
Efendilik dururken, zorbalığı yeğlemem
Bildiğim kadarıyla, sen birine uyarsın
Beni suçlu zannedip, suçlarımı sayarsın

Biz ki yüce Mevlâ’ya, tabi olduk ezelden
Ondan gelen belanın, farkı yok bize gülden
Yaratılan güzeldir, kötü söz çıkmaz dilden
Bu günlerde sen bana, çok uzak bir diyarsın
Seni tanımayanın, gözlerini boyarsın

Lüzumsuz’um Hâk ona, uzun ömürler versin
Altın düşse pul olmaz, öyle bilsin ne dersin
Ne yapmışım ben diye biraz da kafa yorsun
Bilirim ki sen güzel, sade kendine yarsın
Dost olmayan birine, sen sırtını dayarsın

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ