rüzgarda ve yağmurda
beni unutmadıysan
defne ağaçları altında
beni unutmadıysan
kül rengi güvercin teleklerini çıkar üzerinden
göğe ulaşan çığlık sesimsin

sesinin soluğunu yitirdi geceler
çırpınan gövdemde ürkek parmakların
homerosu sen mi sürükledin o karanlık sulara ey kalbim
rüzgarda ve yağmurda
beni unutmadıysan
badem çiçekleri içinde
beni unutmadıysan
menekşelerin gözyaşlarında buluşulur elbet
göğe ulaşan çığlık sesimsin

mührünü vurmuş süleyman belkısın güzelliğine
yusuf kuyulardan çağırıyor yeni acıları
beklemek bu zindanı beklemek
nice yol ve patika varken ömrümün yollarında
ağır geliyor yaşamak bu tatlı uykuda

sur duvarlarını yıkıp geleceğim sana
sessiz rıhtımların gemilerini yakıp geleceğim sana
yıkılmış siperlerden çıkarıp gövdemi
son hazanda dalından umarsız düşen bir yaprak gibi döneceğim sana

rüzgarda ve yağmurda
beni unutmadıysan
antik bir şöminede yanan ateşler içinde
beni unutmadıysan

Ömriye KARATAŞ
06.04.208