[ italik ]
ellerin var senin, kız oğlan kız ellerin
nasılda çok bulutlu parmak uçların
nasılda serin

[ /italik ]
korkma…
kimse duymaz saçlarındaki şarkıyı
şu pencerende yalvaran rüzgarın hatırına
aç saçlarını Almeda…


Ahh, Almeda…
bire kırk veren buğday başağı
kuma saklı çöl ezgisi
kuzeyi göstermekten yorgun pusula
ahh…
ıssızlığına ağlayan yetim çeşme


korkma…
kimse görmez gülüşündeki martıyı
gül Almeda…


bak…
zamanın zehri ağıyor saçlarımıza
gururla parlattığımız kılıçlar şimdi paslanıyor
kimin kehaneti bu
kimin kabahati bilinmez
bir zaman av olan
bak şimdi
avlanıyor!


Ahh, Almeda…
o çingene mahallesinin esmer klarneti
o yitik kavmin, tacı çalınmış
mahzun prensesi
ben seni, o şehrin insanları sevmeyi bilmezken sevdim
sonsuz inandım gözlerine
o şehir ki, yırtmacından yalan dökülürdü
ifşa olmuş bir yalanın, acı gerçeğini
gözlerinde öğrendim
gel gör ki…
hiçbir randevuya geç kalmayan ben
sana çok geç kaldım
Almeda…
buluştur artık bizi


ben hala, şarjör ündeki mermilere dargın
o paslı tabancayım
tetiğim, kırk kilitle kilitli
dokundukça habis,leşen yarayım
korkutmasın seni kurak,lığım
say ki, nefes bekleyen upuzun bir çığlık
say ki, gök gürültüsü bekleyen bir yağmurum
aç avuçlarını Almeda
aç…
yağmak istiyorum


Ahh, Almeda…
denizi kirlenmiş
havası islenmiş o köhne şehrin
yakamoz ışıltılı deniz kızı
kır sensiz,liğimin zincirini
bir sünger avcısının ciğerlerine dolan oksijen gibi
dol ciğerlerime
sarp kayalıklardan aşan bir şelale gibi
dökül üstüme
serin sularında yıkanayım
yağmurum ol Almeda…
rahmetinle ıslanayım


varsın cümle günah üstümüze yürüsün
korkma Almeda…
çöz teninin firuze düğmelerini
kirpiğin pusatım
tenin otağ,ım olsun
ört üstüme gölgeni
korkma sızlamaz kasıkların
korkma Almeda…
korkma…
öpünce geçmez acılara doğur beni


Almeda…
varsın cenazem yakışıklı olmasın
sokaklarda sürükle leş,imi


yada söyle gözlerine
bıraksın peşimi!