5.3.2018 18:51:32
sokağın başını ve sonunu
bulutları ve göğün kapanan gözlerini duymuyor musun
yağmur tüm ümidiyle sokulup soluğumuza
taşların kirli aralıklarını sevmek istiyor
ve kımıldanışın seferinden seyreyliyor kainatı
demini tutuğumuz kokular
dünyanın ilk ıslandığı anın devamı
küçük ve donuk bir ayrılık duygusunu kalbimize işleyen katil
şimdi seninim
yüreğimin buğusunu silip öldürebilirsin beni
ara ara yapraklarına
yeşil ellerine
mavi gözlerine
ve rüyalarına eşlik edebiliyordum artık
derken ve nihayet
yorgun adımlarını çekip gönlümden
tatlı bir uykuyla tamamladı sonunu
giydirip arzuhalini ürpermeler ime baktı
sönük aşk üçgeninin sonsuzluğa açılan küçük noktasından
binlerce kez geçtiği halde göz yaşlarını silmiyordu
kapı açıktı
tanrı
boşlukta çiseliyordu.
