Dünya kimine dümdüz, yeşil verimli çimen,
Dem vurur kaval çalar, çoban koyunu heyler;
Cennet adalarına döndüğü zaman dümen,
Bu turizme herhalde katılır bile köyler.

Şu hazin manzaraya bakın eğer değerse,
Zalim dünyaya tapar, mazlum boyun eğerse,
İsyan eden demez mi, din afyonmuş meğerse?
Çünkü çalan zulmeden, Allah’ı zikir eyler.

Müslüman gibi görün, dürüstlüğü at çöpe,
Bir Mevlâ kelimesi kulakta altın küpe,
Çıkarına yol eyle, gez kullan tepe tepe,
Kim hangi cesaretle, kalkıp da sana neyler?

Peygamberler de doğar, hayırlı insanlar da,
Önlerine yatarlar, taparlar buralarda,
Allah’ı zikredenin, gözü kulağı kârda,
Onlar için çok basit, doğaldır böyle şeyler.

Sadece menfaati saklamak için cepte,
Cambazlar buluşur da, oynaşır aynı ipte,
Demokrasi, hak hukuk, can çekişir en dipte,
Dinlediğimiz boşa, sırf çıkarına meyler.

Uyan ey millet uyan, kalmadı artık sağ sol,
Allah, kutsal kitabın, olmuş menfaate yol,
Sana zulmeden kadar, sen de cesaretli ol,
Diken gibi kabarsın bedenindeki tüyler.

Eğer suçlular kadar cesaretli olursan,
Şerefliyim deyip de, özde sadık kalırsan,
İçinde vatan millet sevgisini bulursan,
Zulüm ebedi olmaz, Abbas yolcudur beyler.