Ten gemim delik; Dünya suyu almış
Rahmetin olmazsa, batacak bilensin
Ehli dünya; Köşeler,makamlar kapmış
Nankör nefsim;İmrenir,ah eder bilensin

Zaaflarım; Dört bir yanımı sardılar
Umudum elimden alıp, yordular
Seni tanıyıp tanımadığımı, sordular
Tanıdım mı, tanımadım mı bilensin?

Tanıdım desem; Yalan ,yalan olur
Tanımadım diyen, Müslüman-mı olur?
Seninle iken sensizlik hesabı kalan verir
Asal sayıların semazen-iyim bilensin

Çaresizliğim, cümle alemde ilanda
umudum sende ,gayrisi yalan,yalanda
sermayem gitti ,nefsim özüm talanda
İmdat, imdat; ’El Eman’ bilensin

Muhannet malına, aklım yerinir
elin salınan yarine, gönül sevinir
Gençlik gitti diye dizine dövünür
Sensizliğe yanmaz oldum bilensin

Varlığın güneş gibi, ayan beyan
Hissetme meselesidir iman denen
Dilim Rezzak sın der;Kalbim viran
Şüphe putum oyun eder, bilensin

Senin onca evliyan, güneşin var
Ahiret, melek,dünya taşın var
Dünyan düzen;Baharın ,kışın var
Senden gayrı kimsem yok, bilensin

Fikri semah etti; Bugün harfler
Elif Mürşid oldu, kalem defler
Serzenişim Hakka, Rahmet-i aflar
Sürçü lisan Ettimse ‘tövbe’ bilesin

Yarsuadım ;Şahabendeyim; Neyim
Ne, Neyzen olabildim; Nede neyim
Kudümün ahengiyle; Semazedeyim
Gah Leyla der ,gah sana dönerim; Bilensin