karanfilleri uçurdu rüzgar
loş sevdaların külünü eşiyor panjurlu pencerelerde kadınlar
akşamın loş ışığında yarım kalmış bir film gibi hatıralar
kaç serçe ürküttüm bu faslı baharda
karanfilleri uçurdu rüzgar
yırtık uçurtmam benim yerime sen anlat özgürlüğü

ritmi sevdaya ayarlı şarkılardayım
makamı felçli aşklarda
hüznün devrimini yapıyorum
yırtıyorum uçurtmamı cümbüşler eşliğinde
karanfil kokulu sokağın başında bıraktım kırgınlığımı
yırtık uçurtmam benim yerime sen anlat özgürlüğü

güvercinleri çivit mavisi göklere saldık
yeni bir aşk için giyindim
içimdeki çığlık korolarını susturdum
yine bin yıl geçecek dudaklarında susmayalı
beyaz yasemin baharında kanatlanıp uçacağız
zamansız yabani ve denizin çalkantılarıyla
yırtık uçurtmam benim yerime sen anlat özgürlüğü

soğuk kış gecelerinde sözler veriyoruz
ıssız yerlerde değişeceğini sanıyoruz herşeyin
bir göç kuşusun kutsal ekmeklerin kana bulandığı zamanda
kırmızı bir karanfil uzatıyorsun bana
çok sesli bir koro yankılanıyor bin yıllık ağıtlarımda
kederli bir ayin gibi çıkıyorum dudaklarından
her batan güneşin bir doğuşu vardır

çok zaman oldu
bu sokağın başında
beyaz yasemin çiçeklerini
görmeyeli

Ömriye KARATAŞ
17.02.2018