dün gece
ormanını yitirmiş şehirli bir sincap gibi sokağından geçtim
sen uyuyordun
yıldızlar uyanıktı
saatlerce ışığı sönmüş pencerene baktım

uykusuzdum
umutsuzdum
doğduğu nehre ölmeye gelen balıklar gibi senden habersiz
senin sularında yüzdüm
önce, eskisi gibi pencereden bak istedim
sonra, beni görürsen diye korktum

dün gece
yaralı bir hayvan gibi sokağından geçtim
sanki kendi cenazesine gelen cesettim
işgüzar bekçi köpekleri uzaktan havladı
besmele çeker gibi üç defa adını zikrettim
yıldızların kulakları çınladı

biliyorum, bakır çalığı küf şimdi o gümişi akşam vakitleri
anayasal bir suç, affedilmez bir hata anıların tozlu örtüsünü açmak
ben yinede serseri adımlarla sokağından geçtim
biraz tedirgin, biraz ürkektim
üstelik kafam güzeldi
söylemesi ayıp birazda ağladım

dün gece
içimdeki vampiri bileklerimle suladım
kağıttan bir kayığı, usulca dereye bırakır gibi karanlığa
aşkım… diye fısıldadım

ay dede duydu
sen duymadın