Çemberine ağlatan yalnızlık oyası işler annem
Nasır tutan anıları küf kokar
Mektuplar zarfa sığmayacak kadar özlem
Yalnızlığa gebe yürek sessizliği ise zakkum



Yana yakıla hasret ortasında
Solan ömrüne hükümlü annem ağlar
Pulsuz mektuplar çoğalır
Çemberine işler yalnızlığını



Yukarı tükürsen gözden düşen özlem yaşları
Aşağı tükürsen yürek yakan hasret
Sağına baksan
Sarım kalmış kadınlığı
Soluna baksan
Babaya hasret
Yürümeyi unutan çocuk çocuğu



Aynı yolda yozlaşan kardeşler mi olduk şimdi
Sırt sırta verilen zamana ihanet edeli az önceydi
Şimdi mektupların ağırlığında ezilen annem
Ardından bizler tespih tanesi gibi dağıldık



Çok değil az önce geri iade edildi çocukluğumu çalan mektuplar
Pulsuz mektupların ağlatan yalnızlığına hükümlü alın yazısı kanadı
Yazılar silikleşti ve biz dağıldık harf harf
Ellerimde yılların kesif küf kokusu parmaklarımda mürekkep lekesi
Yüreğimde dağılan tespihlerin sığınağı ağlamakta