Koptu ha kopacak insanlık yayı
Sabrım gözesinde taştı Erenler
İkiyüzlü dosttan artarken sayı
Endişem dağları aştı Erenler

Aşikâr eyledim ahu zarımı
Sonuna dek açtım gönül garımı
Dört gözle bekledim şifâkârımı
Sırlar âlemine, koştu Erenler

Dost dar günde işe, yarar bekledim
Çıkıp gelir ya da, arar bekledim
Açtığı yarayı sarar bekledim
Eliyle kuyumu eşti Erenler

Mecalden ibreyi sona getirdim
Kurt olup kendimi yedim bitirdim
Güveni hiç sorma çoktan yitirdim
Umudum heybemde düştü Erenler

Boynum kıldan ince, hakiki zata
Sözüm yok pürü pak, duru sıfata
Açtım yüreğimi varım ispata
Sağım dondu solum, pişti Erenler

Başı eğdirirken varlığın erki
Bir hırka bir postla, edilmez terki
Dilim el vermiyor nasıl desem ki
Hakkın terazisi, şaştı Erenler

ZARALIERENİM kırdım dümeni
Kapattım davamı örttüm sumeni
Canıma can ettim gülü çemeni
Dikeni sinemi, deşti Erenler


Azimet IŞIK 06.09.2016 İSTANBUL