Gönlümün özlemlerini yüzdürüyorum engin denizin derinliğinde
Ruhumun emellerini uçuruyorum masmavi gökyüzünde
Gözlerimin siyahını ziyadelestıriyorum agaçların yeşilinde
Rahmete garkoluyorum yağan yağmurun ber zerresinde
Huzuru solukluyorum üfül üfül esen rüzgârın serinliğinde


Hayallerimi takıyorum kuşların kanatlarına
Umutlarımı yolluyorum onların peşi sıra
Mücadele ediyorum hayatın zorlukları karşısında
Hayatı yaşıyorum her anı muamma olsa da
Şükrediyorum dünüme bugünüme yarınlarıma


Hayatın ucuz olmadiğını hissediyorum her zerremde
Yaşasam da hayatı acı, sevinç, keder,mutluluk dörtgeninde
Bir nimettir şu hayat, fırsatlar cenderesinde
Bilirim dönülmez akşamlar var göklerin ötesinde
Ve bilirim hayat alındıktan sonra bir kere daha verilmeyecek ellerime


Muammalık,bir sırdır hayatın aynasında
Türlü türlü lutuflar barındırır geleceğin anaforunda
Bilinmezliğin gizemi vardır insanoğlunun mayasında
Hayat süpriz lütuflar sunar hiç beklenmedik anlarda
Gizem de sonsuzluğun bir parçasıdır aslında


Sevdalarımı emanet ediyorum cennet bahçelerine
Yaşıyorum hayatı sonsuzluğun gölgesinde
Aldığım her nefes cennetin anahtarı hükmünde
Çok şükür sahip olduğum bütün güzelliklere
Bilirim bütün güzellikler de saklıdır hayatın gizeminde


Ey hayat sarıp sarmala beni daima
Dost ol her zaman benim gönül dünyama
Değerli oldugunu unutmamalıyım asla ve kat a
Emanettir canım senin vefalı kollarına
Bırakma sakın bırakma beni muammalığın ortasında


Selva Durmaz Emir