12.1.2018 09:08:11
Şiiri, şairler yazsaydı eğer;
İnsanlar eriyip, muma dönerdi!
Bülbül güle gelmezdi ki, her seher;
İçi yanan, bir şiirle sönerdi…
Gül, baş döndürürken şeyda bülbüle;
Bülbül açamazdı, aşkını güle…
Şairin döktürüp saçtığı dille;
Bülbül feryat etmez, dutta tünerdi…
Her şiirden olmaz mahur bir beste!
Şair okur onu, tek bir nefeste…
Mehtap dinler her gün kulağı seste;
Ayın şavkı suya, kadar inerdi…
Şaire ilk önce, bol ilham gerek!
Doluysa kursakta, sözcükle terek…
Tabî ki gerekir, seven bir yürek!
O zaman yazmayı, elbet denerdi…
Düzeltir şairler, memleketleri!
Şiirle gösterir, felaketleri…
Edip, üdebanın hareketleri;
Karanlık günlerde, elde fenerdi…
Dünya deniz, şair fındıkkabuğu!
Masmavi sularda, bembeyaz kuğu!
Hayal âleminin, ender başbuğu…
Yoksa onu, kim ne için anardı?
Şuara, toplumun, söz sarrafıdır…
Birliği sağlayan, paragrafıdır!
Zor günlerin elbet, en ön safıdır;
Öyle olmasaydı, toplum yanardı…
İyi, kötü, millet için ahit var!
Doğru sözle kelle vermiş, şahit var!
Mefkûresi uğrunda çok, şehit var!
O çağlarda, sağ kalmak bir hünerdi…
İyi dersen iyisindir, hem de çok!
Kötü dersen, senden kötü kimse yok!
Şairlerin, boş sözlere karnı tok…
Öyle olsa, içine mi sinerdi?
Şairlik elbette, bu kadar değil!
Sevgiyi, saygıyı unutma oğul!
Duygusu olana, imrenle eğil!
Erenler gururu, böyle yenerdi…
Antalya-2018/01 Halil Şakir Taşçıoğlu
