Ah gönül divanesin, saklama hiç boşuna
Aldanırken zalime, nasıl gitti hoşuna

Derununda yaran var, dikiş tutmaz bir türlü
Ahuzarın nedendir, dilin olmuş mühürlü

Derman yok bile bile, derde çare ararsın
Kanattıkça bağrını, boyna bandaj sararsın

Senin gibi yanmaz ki, vefasızın yüreği
Zaman gelip geçiyor, durdurursun süreyi

Anma artık adını, bırak mazide kalsın
Uzaklaştır kederi, sürur kapını çalsın

Kime olmuş faydası, çektiği bu cefanın
Tadına varmalısın, sürüyorken sefanın

Dünyanı karartıp da, kendine etme zifir
Mağlupluğu seçersen, neye yarar ki zafir

Niye harcarsın peki, ilerleyen zamanı
Ayırt etmen gerekli, kalpte sapla samanı

Kadrini kıymetini, bilene sıkı sarıl
Seni üzen ne varsa, sıyır üstünden arıl

Değmeyecek birine aşık olduysa beşer
Ömrünün sonuna dek, derin yaralar deşer

Nereden bilecek ki, sevda gelmeden başa
Hakikatı gördükçe, baltayı vurur taşa

Sadece pişmanlığın, kalmasın yıllar boyu
Kara bahtlı kaderin, lehine verme oyu

Engelli yollarında, yürüdükçe yoruldun
Bir kez aklına gelip, ne arayıp soruldun

İçine ata ata, çığ gibi büyüdü dert
Fefasızın yüreği, kayadan daha da sert

Aklını başa gerir, yok artık başka çare
Unutmak zorundasın, söküp at pare pare

Hayat devam ettikçe, bağında güller açsın
Gönlün huzur buldukça, etrafa neşe saçsın


Nesrin Önem
21 12 2017
Tekirdağ