Izdırabın acısı,yüreklere vurdukça,
Kader sayfalarında ağlamak bana düşer.
Onulmaz yaraları, hoyrat eller sardıkça,
Ateş salıp bağrımı, dağlamak bana düşer.

Can gözüyle görmeyen, canlara bakıyorlar,
Vefasız sürüsünde,yalnızlık çekiyorlar,
Ziyan olan yıllara,ağıtlar yakıyorlar,
Yüreklere karayı, bağlamak bana düşer.

Tutmazsa izi kalır, sen hele at çamuru,
Kimlerle yaşamışız, bahtı kara ömrü,
Kabardıkça kabarır, unsuz evin hamuru,
Kocaman tepsileri, yağlamak bana düşer.

Bir gül tohumu olup, çalılıkta biteyim,
Karanlık vicdanlara biraz huzme atayım.
Yozlaşmış insanlığa, hoş muhabbet katayım,
Hal diliyle hasbıhal, eylemek bana düşer.

Kravatlı beylere, sor talanı yağmayı,
Asta tepeden bakıp,üste gerdan eğmeyi,
Kimlerden öğrenmişler, tekeden süt sağmayı…?
Bu ibreti aleme, söylemek bana düşer.

Cevdet Altay……16.12.2017