Konduğu her kelebek, derdinden parça alır
Yapayalnız olunca, boyun büker papatyam
Hep bekler gelmesini, gözleri yolda kalır
Umutları solunca, yaprak döker papatyam


Kırların kuytusunda, kimse halini bilmez
Çiğ damlası düştükçe, gamı kederi silmez
Çoğaldıkça yığılır, peki niye eksilmez ?
Taşan sabrı dolunca, dibe çöker papatyam


Sararan yaprakları, dökülür birer birer
Düştükçe dallarından, toprak altına girer
Öyle canı yanar ki, yerin dibinde titrer
Derinliğe dalınca, acı çeker papatyam


Bu dünyanın kahrıyla, uğraşması çok zordur
Taşa dönüşen kalpte, her geçen günü hordur
Közleri alevleyen, bağrı yakan sa kordur
Yalazıya salınca, teker teker papatyam


Bundan sonra tek gaye, sade seven olacak
Börtü böcek hevesle, yaprağına dolacak
Sevdalı yüreklerde, aşka çare bulacak
Aklı başa alınca, tohum eker papatyam



Nesrin Önem
15 12 2017
Tekirdağ