Bu sabah uykularım acı ile bölündü. Uzun yıllar aynı çatı altında mesai yaptığım Can arkadaşlarımdan Hemşire Cemile AKBINAR hanımefendinin genç yaşta vefat haberini aldım. Her ne kadar kelimeler kifayetsiz kalsa da, ardından onun anısana iki satır karaladım. SEİN HİÇ UNUTMAYACAĞIZ İNSANLIK MELEKİ CEMİLE HEMŞİRE.
Siz hiç insan gördünüz mü Dünyada
Demek Cemileyi tanımadınız
Yüreğiyle güler idi hastaya
Acı ile veda ettik Cem’ile

Yüreği yüzünde güller açan
Bir hazan mevsimi kanatsız uçan
Göçmen kuşlar gibi vakitsiz göçen
Acı ile veda ettik Cem’ile

Hazan değil hüzün mevsimi sanki
Kimine kardeştin kimine haki
Bu dünya kimseye kalmıyor baki
Acı ile veda ettik Cem’ile

Öksüz kaldı eğenin o can evi
Cennette uçurur aldığın sevi
Sur duvarı gibi görünüp kavi
Acı ile üstümüze çöktün Cem’ile
Osman KARACA Yozgat