Yalnızlık
Kendinle başbaşa kaldığın andır
Ozaman sorgularsın kendini
Yalnızlığınla başbaşa geldiğin o an
Anlarsın tüm gerçekleri
Artık dargınlıklar korkutmaz bizleri
Hatırından silinmez hataların
Yalnızlıkla hesaplı kitaplı yaşarsın
Benim yaşadığım gibi
Artık yalnışa yanlışla karşılık vermezsin
Dargın uyuyup, dargın uyanmak kahreder
Caddeler bile dargın düşer
Yok yere ayrı düştüğün dostlar
Yüreğine,benliğine yenildiğin sevdalar
Hiç rahat verirmi yalnızlıklar
Çıkmaz sokaklarına yolun düştüğünde
Herşey, hayat birden bire durur
Anılar yerli yerinde ama kimsesizdir
Ne ileri gidebilirsin, ne geri
Bazı zaman rüyalar alacaklıdır
Yalnızlığın hesabını sorar zamansız
Ağırlığında ezilirsin
Attığın her yeni adımlar
Biraz daha aşağı iner umutların
Bulutsu hayallerin dağılır
Yüreğin kararır gerçeklerle
Gökyüzü maviliğini yitirir günbegün.
Sallantıda olan hayatında
Bir umut edinmek istersin aslında
Sarılmak istersin her şeye sevdiklerinle
Bu defa farklı olacak herşey diye düşürsün
Bazen hayal kırıklı yaşarsın
O anda umudunu yitirirsin
Hayatın
Dağılmış bir vazonun parçaları gibidir
Tozpembe iyimserliğin
Kumdan kaleleri yıkılır ilk rüzgarda
Kalıntıların başını beklemek
Yine sana düşer
Bazı hatalarını
Onarmaya, telafi etmeye çalıştıkça
Enkazının, göçüğün altında ezilirsin
Artık gözlerin bir başka bakar hayata
Dudakları bir başka söyler türküleri
Uçurumlar düşer her gece düşlerine
Etrafındaki eller buz olur sana
Yalnızlık kalbine tuzak olur
Hep aldanmış, hep yanılmışsındır
Suret giydirirsin bilmeden vedalara
Aniden siyah olur akşamlar
Hayalinde ki çerçeve yere düşer
Kırılır orta yerinden
Benim her şeye  kırıldığım gibi
Yere düşen parçalarından
Sararmış fotoğraf karesi kalırmış geriy
Yalnızlığında dost olur sana