ÇOCUKLUĞUMU İÇSEM
O masum ülkenin koynunda
akşam güneşine banılmış hayallerde
yeşerir
hüzne el sallayan duygularım

avuçlarımdan kayıp giden çocukluğum
çekiştirir beni duraksamadan
o masum yaşanmışlıklarımın ülkesine

afacanlığımı giyinir suretim
reelleşir o an bedenimde çocukluğum
bir palyaço edasına bürünür ruhum
babamın atletinden yaptığım
bez bebeklerimin kaşlarına şiir işlerim

yazdığım çocuk masallarımı
annemin gömleğinden
gelinlik diktiğim bez bebeklerime anlatır
kendimi mutlu hissederim

bir uyusam diyorum
o masum ülkenin koynunda

yaşasam tekrarını çocukluğumun
uyanmasam o toz pembe masalsı uykulardan
önümden akıp giden bir nehir gibi
akıp gitse olumsuz yaşanmışlıklarım
silinse gözlerimin retinasına çöreklenen
hüzünlü bakışlarım

sökülse dudaklarımın kilidi
özgürlüğüne kavuşsa içten gelen gülüşlerim
bir akşam güneşi yıkasa ruhumu baştan aşağı
hüzünler akıp gitse
akşam güneşinin kızılımsı sularıyla

sabahın mavisiyle uyansam
tutsam güneşi saçlarından
sallasa beni rüzgarlar
umut dalındaki salıncakla

bir yıldız düşse kucağıma
her parmağından katre,katre
çocukluğumu içsem

Hülya Çelik