[ italik ]
Karanlığın içerisinde bir ışık yandığında,
Aydınlık huzur verir onca bilinmezlikte,
Işığa doğru uzanırya ellerin sebepsiz,
Umut etmek nedir? Kalbimi o zaman gör...

Yalnızlığın içerisinde bir ses duyduğunda,
Çaresizliğini anlarsın dinlemeye susarsın,
Susadığına bir söz gelince sel sanarsın,
Çağlamak nedir? Gözlerimi o zaman gör...

Gücün kalmayıp her çocukluğuna gittiğinde,
Masumluğun en saf,temiz hali gelirya diline,
İçindeki o minik yüreğin ölmediğini hatırlarsın,
Özüm sözüm nedir? Yüreğimi o zaman gör...

Soğukta titrerken sıcak bir yere geçtiğinde,
Sokakta olanın halini getirirsin o an aklına,
Tenin ısınır bütün aklını bir anda dondurursun,
Çaresizlik nedir? Şükrümü o zaman gör...

Hata yaptığında görüp, yanlışlarını sahiplenirde,
Kabul etmişsindir kirlettiğin tüm düşüncelerini,
Düşündüklerin seni yorup, yaşlandım sanarsın,
Doğruluk nedir? Aklımı o zaman gör...

Aynaya bakıp gördüğün yüz,çocuk utanmalarında,
Büyütemediğin ama aslında kocaman olan kalbini,
Ne kadar kırıldığını ve kimsesizliğini hissedersin,
Özlem nedir? Sessizliği o zaman gör...
SUSTUM...