sanki,yüzyıllık bir uykudan uyanmış gibi gözlerim
etrafıma baktım da şöyle bir,alıcı gözle
her şey ne kadar da çok değişti
çocukluğuma ait o son evi de yıkmışlar,bugün gördüm
insanların karşı komşularına bile selam vermediği,
kim bilir kaç katlı bir apartman yapacaklar yerine
yeni yollar yapılıyor,uzakları yakın eden
medeniyet göstergesi güya,
her gün kaç insan can veriyor o yollar da
medeniyet bunun neresinde
evler büyüdü,yolar,caddeler büyüdü
peki ya insanlar
insanlar gittikçe küçüldüler
insanlığı öldürdük kendi ellerimizle..
kibarlık yadırganır oldu,
küfür hoş karşılanır
değer yargıları değişti,
terbiyesizliğin adı özgüven
ölçüp biçmeden konuşmanın adı,açık sözlülük oldu
art niyet aranır oldu,yapılan her iyiliğin altın da
insanlar iyilik yapmaktan çekiniyor artık
kadın erkek eşitliği yanlış anlaşıldı
ne saygı kaldı araların da ,ne de nezaket
evrim geçirdi insanoğlu resmen
görüntüsüyle insan,ama ruhuyla insan olmaktan çıktı
hiç bir canlıya benzetemeyeceğim,haksızlık olur zira
işte böyle,
lafın kısası makbulmüş,velhasıl kelam
hiç bir şey,hiç kimse
bizim çocukluğumuzda ki gibi değil artık
değişti insanlar dedim ya
insanlar değişince her şey değişti
yer yerinden oynadı,dünyanın çivisi çıktı
mezarda ki ölüler,dirilse kalksa yerinden
tekrar kabire girmek için yarışırlardı her halde birbirleriyle
biz nereye geldik,böyle diye.....







emine rezzan sipahi