Coştu seyir defterim şiirler doldu taştı
Okyanusları aştı diyar diyar dolaştı
Hayat, sonu bilinen tükenmeyen telaştı
Mutluluk uçup gitti ardından koşa koşa
Yorulduk ve diz çöktük akıl gelince başa

Firarda mürettebat dümende o tek yolcu
Ufukta fırtına var , rüzgar ki dondurucu
Deli poyraz estikçe, kopmakta ipin ucu
Kayalar parçalandı , başım değince taşa
Yorulduk ve diz çöktük akıl gelince başa

Sözcükler düştü tek tek ebabil kanadından
Beyan oldu her kimlik adından, soyadından
Kaç celse kapatıldı cesetlerin ardından
Ölüler şahlansa da eller dönüyor boşa
Yorulduk ve diz çöktük akıl gelince başa

Lodos ki bağır çağır duâda tüm yelkenler
Elimizin altında yıldızlar , gezegenler
Güneşin gölgesinde titrerken tüm bedenler
Yürekler kor ateşdi tutmuyor hiç bir maşa
Yorulduk ve diz çöktük akıl gelince başa.

Dağı aştı dalgalar rüzgar estikçe esti
Afağta sert kayalar sabır ipini kesti
Seyir ettik evreni ne büyük bir kafesti
Zaman gelip çatınca bakılmaz göze kaşa
Yorulduk ve diz çöktük akıl gelince başa
Selma Çanakçıoğlu 26 Eylül 2017