Üç Beş Garip

Öksüz düşmüş yolun yolcusuyum ben,
Yanlız kaldım, gelen olmaz peşimden.
Çağrıldılarsa da, var mı hiç duyan,
Üç beş garip, bir ben pirdi, bir de sen.

Seslendi oğluna Nuh tepelerden,
Dedi;"kurtulurum, bu telaş neden?"
Koşuştuk biz, sular çıkınca yerden,
Üç beş garip, bir ben vardı, bir de sen.

İbrahim ceddiyle ne çok dalaştı,
Güneşle yıldızlar ona telaştı.
Puttan engelleri kiminle aştı?
Üç beş garip, bir ben kırdı, bir de sen.

Bu elçiler kimler ile uğraşmış?
Hangi millet acep bu kadar şaşmış?
Hesap soran yok mu? Ne tuvaf işmiş!
Üç beş garip, bir ben sordu, bir de sen.

Gelmiş en son elçi; bizim gibi kul,
Ne bir ilâh, ne put; Adem'den oğul.
Ne çok düşmanı var, yok mu hiç kemâl?
Üç beş garip, bir ben yârdi, bir de sen.

Yusufoğlu bakmaz elin halına,
Rabbim zaten yazmış tam da alına.
Varsın cahil, kansın dünya malına,
Üç beş garip, bir ben hürdü, bir de sen.


27.09.2017

Mehmet Semercio